مقالات
معلمی که عاشقانه خدمت کند، کارآمد و موفق خواهد بود
علی‌اصغر روغنی‌زاد
خلاصه :
اگر عمیقتر نگاه کنیم دانشآموزان با سرشت و دلی نورانی و دور از آلودگیهای روحی و روانی به معلمان درس صفا، صمیمیت و ازخودگذشتگی یاد میدهند.معلم دو گونه است: 1) معلمی که به دنبال اشتغال و زندگی و معیشت است؛ 2) معلمی که مشکلات معیشتی را تحمل میکند و عاشقانه راه پیامبر اکرم(ص) را طی میکند؛ «انّی بعثتُ معلما».
معلمان عزیزی که به گونۀ دوم تعلق دارند دارای مشخصاتی هستند که از آن جمله می‌توان به اهل‌دل و معنویت آن‌ها اشاره کرد؛ و آن‌کسانی که این راه را طی کرده و جوانی و عمر خود را در این راه گذرانده‌اند نقل‌قولهای فراوانی در مورد آن گفته‌اند و شایسته است معلمانِ جوانِ معتقد به راه دوم به کلمات قصار آنان گوش فرا دهند و با توفیق راه پیامبر بزرگ اسلام(ص) را طی کنند و با توجه به توانمندی‌های خدادادی و صفای دل، آنچه را ببینند که معلمان نوع اول کمتر به آن لذت معنوی دسترسی پیدا میکنند.
فضای کار و مدرسه و دیدن دانشآموزان پاک و معصوم و مستعد، انسان را به تفکر وامی‌دارد چنانکه معلمان تصور میکنند فقط آن‌ها به دانشآموزان آموزش میدهند، درحالی‌که اگر عمیقتر نگاه کنیم دانشآموزان با سرشت و دلی نورانی و دور از آلودگیهای روحی و روانی به معلمان درس صفا، صمیمیت و ازخودگذشتگی یاد میدهند.
معلم برای موفقیت هرچه بیشتر در کسوت این شغل مقدس به دو نکته می‌بایست توجه و تأمل لازم را مبذول داشته باشد:
معلم باید متأهل باشد؛
استاد فرزانه مرحوم رضا روزبه که عاشقانه معلم بود و کار معلمی را عبادت میدانست ابراز می‌داشت: «معلم باید متأهل و دارای فرزند باشد تا بهتر دانشآموزان را درک کند».
توضیح اینکه دانشآموزان یک معلم الهی را پدر، برادر و عموی خود می‌دانند!
معلم عاشق، دانشآموز را فرزند خود می‌داند. من هرگاه در میدان کار معلمی (کلاس درس، حیاط مدرسه، درراه کلاسها) ارتباط عاطفی با دانشآموزان برقرار کنم از صمیم قلب، خدا را شکر میکنم که به راه نور هدایت واردشده‌ام و فرزندانم آماده شنیدن راهنمایی من هستند...
معلم باید عابد باشد؛
آیا اگر معلم سالها در عبادت خالص و صادق و دست نیاز به درگاه الهی داشته باشد دانشآموزان این نور الهی را در معلم خود نمیبینند؟ قطعاً میبینند، ولی بیان علمی و زبان گویای آن‌ها ندارند و فقط به زبان عشق، دوستی و عکسالعمل عاطفی آن را اظهار میکنند.
این موضوع در دوره‌های ابتدایی و بالأخص کلاسهای پایین تر بیشتر معنی پیدا میکند. آیا همکاران عزیز این صحنۀ برخوردهای عاطفی را به چه میزان میبینند که معلم دست‌برسر دانشآموز عزیز یا به عبارت صحیح‌تر بر سر فرزندش میکشد و در دل برای سلامتی و پیشرفتش دعا میکند و اگر دعا نکند پدری قراردادی است!
